BULUŞMA – III
30 Kasım – 19 Aralık 2012
Duygu AYDOĞAN – Banu KAYNAK
Galeri Soyut – B Salonu
Açılış: 30 Kasım Cuma Saat: 18.00-20.00
Onlar Övgülerde Sanatçı
Buluşma
Sergileri’nin üçüncüsü kapsamında iki sanatçı yer alıyor. Kendi pimini çekmiş,
kaotik dünyayı bir yerinden başlayarak düzenlemeye koyulan, özenen,
iyileştiren, büyücü ve inatçı bir birikimin taze sergisi… Her iki sanatçıda
da görülen; koyu açık esasına yakın, grilerle ancak sezilen renklerin flörtüne
dayanan, dokulu ve kendi içine kapanık dünyaları olan bu resimler, ispat
edilmiş sağlam bir desenin üzerine kurgulanmışlar. Biriktiren, toplayıp
yenileyen, oluşturan, büyüten, tahribatı ilk algılayan, acıyı ve tatlıyı en içinde
hisseden bir yapının ürünleri olarak ifadeci eserlerdir bunlar.
Sergileri’nin üçüncüsü kapsamında iki sanatçı yer alıyor. Kendi pimini çekmiş,
kaotik dünyayı bir yerinden başlayarak düzenlemeye koyulan, özenen,
iyileştiren, büyücü ve inatçı bir birikimin taze sergisi… Her iki sanatçıda
da görülen; koyu açık esasına yakın, grilerle ancak sezilen renklerin flörtüne
dayanan, dokulu ve kendi içine kapanık dünyaları olan bu resimler, ispat
edilmiş sağlam bir desenin üzerine kurgulanmışlar. Biriktiren, toplayıp
yenileyen, oluşturan, büyüten, tahribatı ilk algılayan, acıyı ve tatlıyı en içinde
hisseden bir yapının ürünleri olarak ifadeci eserlerdir bunlar.
İki “kadın
sanatçı” birlikte sergi açıyorlar. “Onlar” gündelikte “kadın”, seslenirken “bayan”, sergi salonlarında
“kadın sanatçı” olarak anılırlar. Dillerin ayıbında ya da kutsalında, üstlerine
bir sorumluluk gibi giydikleri bu sıfatın bir karşılığı vardır. Kendilerini
bütünleyen çember bir yapıdadırlar ki “onlar”a yaklaşanlar, hep aynı mesafeyi
ölçerler. “Onlar”, bir ayrımın hep öteki tarafında kalırlar. Bütün ötekiler
gibi, kendi dillerini, ritüellerini geliştirir, bakımla ruhlarını yıkarlar.
sanatçı” birlikte sergi açıyorlar. “Onlar” gündelikte “kadın”, seslenirken “bayan”, sergi salonlarında
“kadın sanatçı” olarak anılırlar. Dillerin ayıbında ya da kutsalında, üstlerine
bir sorumluluk gibi giydikleri bu sıfatın bir karşılığı vardır. Kendilerini
bütünleyen çember bir yapıdadırlar ki “onlar”a yaklaşanlar, hep aynı mesafeyi
ölçerler. “Onlar”, bir ayrımın hep öteki tarafında kalırlar. Bütün ötekiler
gibi, kendi dillerini, ritüellerini geliştirir, bakımla ruhlarını yıkarlar.
Her şey doğrusal değildir. Silahlar ne zamandır
övülüyor? İşte o kadar vakit, neleri biriktiren, taşıyan, aktaran bir sofraya
hak ettiği ilgiyi gösteren yok[1]. Yol, doğrusal
hayatı değil, yolculuğu temsil eder. Şimdi “onlar” bir yolda bekliyorlar[2]. Kafaları her kadın
kadar karışık[3]… Şimdi bir bilinç
akışı içindeler. Şimdi bir çağrışımın görünür halini bize sunuyorlar.
övülüyor? İşte o kadar vakit, neleri biriktiren, taşıyan, aktaran bir sofraya
hak ettiği ilgiyi gösteren yok[1]. Yol, doğrusal
hayatı değil, yolculuğu temsil eder. Şimdi “onlar” bir yolda bekliyorlar[2]. Kafaları her kadın
kadar karışık[3]… Şimdi bir bilinç
akışı içindeler. Şimdi bir çağrışımın görünür halini bize sunuyorlar.
Konusu kadın olan bu eserlerde yabancılaşma ve içselleştirmenin gizli
olduğu ilginç bir karşılaşma vardır. Perspektifi, erkek gözünü kaçış noktası
edinmiş bu düzenin ötesini gösteren, sahte ihtiyaçlarla bezenmiş bir kadın
imgesinden arınmış bir kareyi, bir elin duruşunu, bir dalgınlık anını, olağan
bir çıplaklığı anlatırlar. Gizemli bir ışığın altında model olan bu kadınların
ressamları da kadındır. Görünmeyen emeklerinin arkasında adeta kendileri de
şeffaflaşmış, iyice geçirgen olmuş boyadan kadınlar, bu resimleri izlediğimiz
sürece iş ve acı çemberinden çıkarlar, çalışmazlar. Adeta donar, içlerine
dönerler. Anlık odalarına kapanırlar, iç denizlerine dalarlar. Mekanla karışır,
sonra belirirler, hiç de poz vermezler. Bu anlatımda nesne olarak kadın
bedeninden ötede, içeride bir anlam gizlidir. Gözlenen ve gözlemleyen olmanın
ikircikliğini, temsili olan ile asli olanın yer değiştirip durmasını yaşatırlar
bize.
olduğu ilginç bir karşılaşma vardır. Perspektifi, erkek gözünü kaçış noktası
edinmiş bu düzenin ötesini gösteren, sahte ihtiyaçlarla bezenmiş bir kadın
imgesinden arınmış bir kareyi, bir elin duruşunu, bir dalgınlık anını, olağan
bir çıplaklığı anlatırlar. Gizemli bir ışığın altında model olan bu kadınların
ressamları da kadındır. Görünmeyen emeklerinin arkasında adeta kendileri de
şeffaflaşmış, iyice geçirgen olmuş boyadan kadınlar, bu resimleri izlediğimiz
sürece iş ve acı çemberinden çıkarlar, çalışmazlar. Adeta donar, içlerine
dönerler. Anlık odalarına kapanırlar, iç denizlerine dalarlar. Mekanla karışır,
sonra belirirler, hiç de poz vermezler. Bu anlatımda nesne olarak kadın
bedeninden ötede, içeride bir anlam gizlidir. Gözlenen ve gözlemleyen olmanın
ikircikliğini, temsili olan ile asli olanın yer değiştirip durmasını yaşatırlar
bize.
Duygu Aydoğan ve
Banu Kaynak’ın eserlerinden oluşan “Buluşma
– III” adlı resim sergisi bu yer
değiştirip durmaların görünür hallerini izleyiciyle buluşturmak üzere, Memet
Subaşı ve Hakan Esmer’in değerli destekleriyle 30 Kasım – 19 Aralık 2012
tarihleri arasında Galeri Soyut B Salonu’nda
gerçekleşiyor.
Banu Kaynak’ın eserlerinden oluşan “Buluşma
– III” adlı resim sergisi bu yer
değiştirip durmaların görünür hallerini izleyiciyle buluşturmak üzere, Memet
Subaşı ve Hakan Esmer’in değerli destekleriyle 30 Kasım – 19 Aralık 2012
tarihleri arasında Galeri Soyut B Salonu’nda
gerçekleşiyor.
Derya Ülker
[1] Ursula K Le Guin’e gönderme
[2] üslup Virginia Woolf’tan
[3] aforizma Ece Temelkuran’dan
Galeri
SOYUT
www.galerisoyut.com.tr
Adres
Yıldızevler
Mah. Tagore Cad. (4. Cad.)
Şehit Mustafa Doğan Sok. No:82/A
06550 – Çankaya / ANKARA
Mah. Tagore Cad. (4. Cad.)
Şehit Mustafa Doğan Sok. No:82/A
06550 – Çankaya / ANKARA
Telefon
(0312) 438 86 70 – (0312) 438 86 72